TERAPIA DZIECI AUTYSTYCZNYCH


    Autyzm to całościowe zaburzenie rozwojowe o podłożu neurologicznym, cechujące się deficytami w rozwoju umiejętności społecznych, zaburzonym rozwojem mowy oraz występowaniem sztywnych wzorców zachowań i wielorakich zachowań o charakterze stymulacyjnym, które ujawniają się w ciągu pierwszych trzech lat życia dziecka. Autyzm powoduje niepełnosprawność, która obejmuje wszystkie sfery funkcjonowania intelektualnego i społecznego człowieka.

Celem prowadzonej w Ośrodku terapii jest kształtowanie u dziecka jak największej liczby zachowań adaptacyjnych, które rozwiną jego niezależność i umożliwią mu samodzielne funkcjonowanie w środowisku. Do osiągnięcia tego celu wykorzystywana jest terapia behawioralna, której podstawowe założenia zakładają:

Rozwijanie zachowań deficytowych (czyli zachowań, które uważa się za normalne i pożądane u dziecka w pewnym wieku, a które u danego dziecka występują zbyt rzadko lub nie występują wcale np. motywacja, naśladowanie, prawidłowa mowa, okazywanie uczuć, zabawa tematyczna, samoobsługa itp.).
Redukowanie zachowań niepożądanych (czyli zachowań destrukcyjnych, agresywnych i autoagresywnych, autostymulacyjnych, rytualistycznych, zakłócających naukę, nieprawidłowych reakcji emocjonalnych, odmawianie jedzenia, nieprawidłowa mowa).
Generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii w czasie (zachowanie jest zgeneralizowane, wówczas gdy jest trwałe, pojawia się w różnych środowiskach, w obecności różnych osób oraz rozszerza się na zachowania pokrewne).


Jak pracujemy...

Ogólne zasady wyboru zachowań docelowych

1. Uczymy umiejętności, z których uczeń będzie mógł korzystać codziennie do końca życia.
2. Uczymy umiejętności, z których uczeń może skorzystać natychmiast.
3. Zaczynamy od nauki umiejętności podstawowych.
4. Uczymy umiejętności komunikowania się.
5. Uczymy zachowań funkcjonalnych.
6. Korygujemy zachowania niepożądane.

<

mgr Monika Kruszczyńska
mgr Sylwia Leiszys

LOSOWE ZDJĘCIE